(زندگی با لنف ادم):بهترین {لایف استایل} بیمار کدام است؟

لنف ادم را می توان یک اختلال مادام العمر دانست. در واقع، ورم لنفاوی یک تغییر ظاهری در فرد است که اگر نادیده گرفته شود می تواند به یک نارسایی جدی تر تبدیل گردد. درمان لنف ادم باید با یک سازش روانی دائمی انجام گیرد. یعنی بیمار باید بداند که در اثر وجود ورم لنفاوی، بدن او چه تغییراتی داشته و برای مقابله با این تغییرات لازم است چه اقداماتی انجام دهد.

وجود استرس و فشارهای روانی در درمان لنف ادم اختلال ایجاد می کند. علاوه بر استرس های بیرونی که ممکن است بر هر فرد وارد شود، بسیاری از افراد صبوری کافی را برای اجرای فرایند درمان لنف ادم از خود نشان نمی دهند. این افراد به دنبال یک درمان سریع و اثربخش هستند. در حالی که درمان ورم لنفاوی به این سرعت امکان پذیر نبوده و تنها آن ها را نا امیدتر می کند.

غیر از اثرات روانی ناشی از استرس، این مساله از نظر جسمی نیز روند درمان را کندتر می سازد. زیرا رگ های لنفاوی در کنار رشته های عصبی واقع شده اند. هر گونه استرس و فشار روانی باعث می شود تا رشته های عصبی منقبض شده و دریچه های لنفی بسته شود. در نتیجه مایع لنف به خوبی از درون مسیرهای لنفاوی عبور نکرده و شدت ورم لنفاوی افزایش می یابد. در این صورت حتی انجام ماساژ، ورزش و بانداژ نیز نمی تواند مشکل را به درستی رفع کند.

تجربه ثابت کرده است افرادی که با اختلال لنف ادم با منطق برخورد کرده و آرامش خود را در حین درمان حفظ می کنند، خیلی راحت تر و سریع تر به نتیجه قابل قبول می رسند. نگاه مثبت به درمان و انجام مراحل درمان لنف ادم با اعتماد به نفس و آرامش، باعث می شود تا درمان اثربخش تر از آن چه انتظار داریم پیش برود. هر گونه بدبینی به درمان و یا خرده گیری از نحوه پیشرفت درمان لنف ادم، منجر به ایجاد فشارهای روانی شده و عملا سرعت درمان را کاهش می دهد.

هر فردی که برای درمان لنف ادم اقدام می کند باید از همان ابتدا بداند که حداقل به 6 ماه تا یک سال زمان نیاز دارد. در غیر این صورت، فرایند درمانی برای وی کسل کننده و آزار دهنده خواهد شد.

برای مدیریت استرس می توان به یک مشاور و یا روانشناس مراجعه نمود. بدون شک یک فرد متخصص می تواند نحوه برخورد با بیماری یا شرایط پیش آمده را به بیمار آموزش دهد. مدیریت استرس و نحوه برخورد با مشکلات می تواند آرامش فرد را بیشتر کرده و مدت درمان او را کاهش دهد